Sampit, Borneo

De tweede serie foto's staan nu op mijn fotosite van Indonesië. In Sampit is Lies geboren, maar ze heeft er geen herinneringen aan omdat ze, toen ze 1½was, naar Nederland is verhuist. We hebben geprobeerd informatie over die tijd te krijgen, maar dat leverde niet veel op. Wel veel aardige mensen (vooral de behulpzame Maria) ontmoet. Er is geen archiefmateriaal uit die tijd, behalve een regel over de repatriëring van Nederlanders. Met een Nederlands sprekende weduwe (haar man werkte bij Bruynzeel) en een pastoor gesproken en zo een beetje de indruk gekregen van vroeger. Sampit is een snel uit de kluiten gegroeide stad (66.000 inwoners) en de belangrijkste haven voor hout-export. De fabriek met bijbehorende opslagloodsen van Bruynzeel zijn verworden tot ruïnes. Geen toerist uit het westen te bekennen. Op het vliegveld was men ook zeer verbaasd dat we daar uitstapten (maar dit is Sampit, hoor). Herman F. zal wel zeggen: in Sampit is altijd wat te doen, ..... We werden echt bekeken en moesten regelmatig foto's maken en werden ook (stiekem) op de foto gezet. Aardige, vrolijke mensen. In het internetzaakje kregen we steeds water aangeboden omdat ze het zo leuk vonden dat er Europeanen op bezoek waren (en natuurlijk op de foto!).