Naar en in Malang

Op 12 juli gingen we met de 4WD van Cemoro Lawang naar Malang, samen met Hery en Evy. Ten oosten van de Bromo over de savanne via allemaal kleine wegen. Onderweg hier en daar een paar fotootjes maken en naar de waterval (had Hery allemaal keurig geregeld!). In Malang de eerste dag wat rondgedwaald en de volgende dag is Lies met Hery en Evy op pad gegaan. Een waterval en een biologische tuinder bezoeken. Helaas, ik was compleet ongesteld en kon dus niet mee. De volgende dag voorzichtig kleine uitstapjes gemaakt in Malang (vogeltjesmarkt) en de trein naar Yogyakarta geregeld, onze volgende bestemming.

Cemoro Lawang en Bromo

Vanuit Borneo zijn we met het vliegtuig naar Jakarta gegaan en vandaar een dag lang reizen naar onze volgende bestemming: de Bromo. We hebben daar gelogeerd in een zeer, zeer envoudig en vies logement (losmen) voor € 8,00 per nacht. In Probolongo ontmoetten we Evy en Heri uit Jakarta die even op vakantie waren. We hebben de hele tijd met elkaar opgetrokken en als Javanen iets moeten regelen is dat toch handiger en goedkoper. Vanuit Cemoro Lawang 's morgens om 4 uur vertrokken naar een rand van de Tengger, een grote krater van 10 km doorsnede. Een grote zandvlakte en altijd stoffig. In die zandwoestijn de Bromo, Cemeru en de Batok. Op grote hoogte neergekeken in de vallei en de zon zien opkomen. Eerst de rookpluim van de Bromo in het licht en toen de vulkanen zelf. Mooi gezicht. In het vroege ochtendlicht komen de erosiegoten van de Batok heel mooi uit. Toen met de 4wd naar de Bromo zelf. Door de zandvlakte en toen een eind lopen. Toch maar gebruik gemaakt van de paardjes, waarmee je dichter bij de vulkaan kunt komen. Lopen in mul zand is erg vermoeiend. Daarna de trap op naar de kraterrand. Helaas was de trap bedekt door een dikke laag zand, dus dat was echt ploeteren en glijden. Vanuit het richeltje kun je de vulkaan inkijken. Achteraf best eng, zo'n smalle richel en direct daarnaast de zeer steile helling van los zand naar de mond van de krater. Rommelen en een continue rookpluim. Imposant. Na de afdaling terug te paard naar de auto en terug naar het dorp om te eten. Daarna met diezelfde 4wd naar de oostkant van de Cemeru naar de savanne, een geweldige vlakte met wat grassen, varens en nog wat andere planten. Nu ook weer continue gehuld in een stofwolk waardoor de foto's wat wazig lijken. In de middag het dorpje verkend, en zo nu en dan weer een blik op de Bromo geworpen. 's Avonds, aangetrokken door het gezang via luidsprekers uit de Hindu-tempel daar naar toe gegaan. Jongelui zaten daar allerlei teksten te zingen, ieder op zijn beurt en ook vaak samen. Het geheel werd afgesloten met een gezongen gebed, zingen kunnen ze! Echt mooi helder en zuiver. De oudste jongen voor het altaar en de anderen op hun kleermakerszit erachter. De volgende ochtend nog even het dorp door en de vallei bekeken in dichte mist. Daarom konden we pas later vertrekken naar Malang, ons volgende reisdoel. Meer foto's op mijn fotosite van Indonesië.

Vaagtaal

Helemaal top! Het go-lifemoment van de Vaagtaalverkiezing 2011 nadert gestaag en de nominaties rollen binnen zodat we op 1 september de stemronde kunnen uitrollen, hetgeen geheel overeenkomt met ons ambitieniveau. Wel moeten we nog even een speer in de wei gooien. We hebben immers een stip aan de horizon gezet om een stukje kwaliteit naar de lezer toe te leveren om duidelijke taal te borgen naar de toekomst toe.
Met de inzet van kennismanagement en ketendenken pakken wij dit op. Vaagtaal is immers een lerende organisatie met passie, een hands-on mentaliteit en misschien wel het beste stakeholdermanagement van Nederland. Vanzelfsprekend verlaten wij volgaarne het bestaande kader om iedereen aan te klikken en zo kennis te laten maken met de nieuwe werkelijkheid van nu. Wel hebben we als uitdaging om het reorganisatieplan te kalibreren. Een stukje voortschrijdend inzicht, zeg maar.
Gelukkig konden we verdere probleemescalatie voorkomen door de brede heroverwegingen te decontextualiseren en met de kennis van nu in te springen op de lopende esthetische modelwisseling, zonder daarbij het inzetplaatje aan de onderkant te hoeven opplussen. Hoe sta jij daarin? Voelt dat goed? Mooi, dan gaan we gezamenlijk het verdiepingstraject in, maken we onze mind op en resomeren we al onze problemen.
Tijd voor een lekker glas biologisch functionele zuivel om al onze afspraken af te tikken!
Arjen Ligtvoet & Cathelijne de Busser
Performance based directors, business unit vaagtaal
Nomineer je eigen woorden en uitdrukkingen voor de Vaagtaalverkiezing 2011
Mail: info@vaagtaal.nl
Nominatieformulier: http://survey.bureaudeuitkomst.nl/index.php?sid=23668&lang=nl

Sampit, Borneo

De tweede serie foto's staan nu op mijn fotosite van Indonesië. In Sampit is Lies geboren, maar ze heeft er geen herinneringen aan omdat ze, toen ze 1½was, naar Nederland is verhuist. We hebben geprobeerd informatie over die tijd te krijgen, maar dat leverde niet veel op. Wel veel aardige mensen (vooral de behulpzame Maria) ontmoet. Er is geen archiefmateriaal uit die tijd, behalve een regel over de repatriëring van Nederlanders. Met een Nederlands sprekende weduwe (haar man werkte bij Bruynzeel) en een pastoor gesproken en zo een beetje de indruk gekregen van vroeger. Sampit is een snel uit de kluiten gegroeide stad (66.000 inwoners) en de belangrijkste haven voor hout-export. De fabriek met bijbehorende opslagloodsen van Bruynzeel zijn verworden tot ruïnes. Geen toerist uit het westen te bekennen. Op het vliegveld was men ook zeer verbaasd dat we daar uitstapten (maar dit is Sampit, hoor). Herman F. zal wel zeggen: in Sampit is altijd wat te doen, ..... We werden echt bekeken en moesten regelmatig foto's maken en werden ook (stiekem) op de foto gezet. Aardige, vrolijke mensen. In het internetzaakje kregen we steeds water aangeboden omdat ze het zo leuk vonden dat er Europeanen op bezoek waren (en natuurlijk op de foto!).

Tanjung Puting National Park

In het zuiden van Borneo (Kalimantan) ligt aan de overkant van de rivier bij Kumai een natuurreservaat waar orang-oetangs leven, het Tanjung Puting park. Er zijn drie opvangstations voor de orang oetang waar dieren uit gevangenschap worden verzorgd. Ze leven gewoon in 'het wild', maar worden wel elke dag gevoerd. In Kumai hebben we een boot (kelotok of klotok) geregeld met een machinist en gids, annex kok. Drie dagen op de boot, heerlijk. De eerste dag naar het verst gelegen kamp Leaky en daar de voerplek bezocht waar zo'n 12 orang oetangs op af kwamen. 's Nachts ergens aangelegd en daar onder de klamboe op dek geslapen. De volgende dag weer een wandeling bij kamp Leaky gemaakt en 's middags naar het tweede opvangstation. De dag erop weer een wandeling gemaakt en op naar het eerste kamp. Op de tocht daarheen heel veel apen gezien, honderden. Die verzamelen zich 's avonds in de bomen bij de rivier. Makaken, neusapen en verder een aantal grote ijsvogels. 's Morgens eerst een wandeling gemaakt in het dorpje aan de overkant en toen weer naar de voederplek. Daarna een flinke tocht terug naar Kumai terwijl de zon onderging. Een prachtige ervaring!

Onze reis met de klotok. Het geluid door de weerkaatsing tegen de oeverbegroeiing heeft de boot deze naam gegeven.

Verder nog een filmpje van een jonge orang oetang die de malse bladschedes van een plant lekker vind.
Meer foto's (klick here for more pictures, than chose Tanjung Puting, than click on the square with the two arrows) via deze link, klik op Tanjung Puting. Even het vakje met de twee pijltjes aanklikken voor een beeldvullende presentatie.

FPU - pensioen

Vandaag geniet ik al een week van mijn pensioen. Wat eerder dan eerst de bedoeling was toch maar gestopt met werken. Hoewel het (voor de anderen) nog vakantie is, geeft het toch een ander gevoel. Niets voor te bereiden, geen lesmateriaal meer verzamelen. Nu druk bezig met de administratie omdat twee e-mailadressen verdwijnen (edith.nl en knol-online). Postvak leegmaken, inloggegevens wijzigen enz. De fotosessie van de kant-tentoonstelling is bewerkt, nu nog verzendklaar maken en nu bezig met de foto's van Indonesië. Straks te zien op mijn fotosite.