Puncak-pas, 22 juli

De Puncak-pas schijnt één van de mooiste passen te zijn. Het is dan ook een echte trekpleister, de bussen mogen er zelfs niet rijden op zondag, omdat het dan een grote verkeerschaos is. Met de bus mee die door  de pas gaat. Helaas, weinig uitzicht, bijna alle uitzicht is verdwenen;  we waren al gewaarschuwd. Langs de hele weg huizen, hotels, huisjes en natuurlijk makan (eten) en warung (handel). In Tjiandjur, na 60 km,  uit de bus gestapt, een hapje gegeten en toen weer terug. De meeste foto’s zijn dus vanuit de bus genomen.
De 'Puncak' tussen Bogor en Bandung
Puncak (oude schrijfwijze Poentjak) is de naam van een pas op het eiland Java die men passeert, als men van Bogor naar Bandung reist. Letterlijk vertaald betekent 'puncak' top. Het hoogste punt van de pas bevindt zich op ongeveer 1500 m hoogte.
Aangezien de Puncak Pass een hoog gelegen en daardoor relatief koel gebied is, was het al voor de tweede wereldoorlog populair om hier vanuit het snikhete Jakarta (voormalig Batavia) een "frisse neus" te gaan halen. Aan die koloniale periode is het te danken dat er Zwitserse houten chalets staan op bepaalde punten langs de Puncak Pass. Tegenwoordig is de route omgeven door hotels en vakantieoorden. Voor de Indonesiërs uit het laagland is het daarnaast ook bijzonder dat er dennenbomen groeien en de plaatselijke bevolking wintersportjacks en mutsen draagt.
Foto's op mijn fotosite van Indonesië.